Pchły rzecz psia, ale czy na pewno?

Nie zważając na warunki pogodowe panujące na zewnątrz, klimat wewnątrz Twojego domu jest zawsze idealnym środowiskiem do życia pcheł, także w zimie.

Pchły są małymi, bocznie spłaszczonymi, bezskrzydłymi insektami pożywiającymi się krwią.

Postać dorosła przed opuszczeniem kokonu jest bardzo odporna na niską wilgotność oraz temperaturę.

Pchła psia (Ctenocephalides canis)

U zwierząt zaatakowanych przez pchły często występują:

-nasilający się świąd, na początku w okolicach zadu i głowy, następnie na całym ciele

-atopowe pchle zapalenie skóry (u zwierząt wrażliwych na alergeny wydalające przez pchły)

-wyłysienia czy rany są objawem świądu

-anemia i osłabienie przy długotrwałej infestacji pcheł

-czarne punkciki na sierści (odchody pcheł)

Aby zapobiec lub jak najwcześniej wykryć inwazję pcheł na naszym pupilu należy przeglądać sierść i skórę zwierzęcia. Najskuteczniejszym środkiem profilaktycznym jest całoroczne zabezpieczanie zwierzęcia przeciwko pasożytom zewnętrznym. Jeśli doszło do zakażenia pchłami, należy pamiętać, że pchły przenoszą nicienie, którymi mogły zarazić się czworonogi. 

Przed podaniem preparatu zwróćmy uwagę na skład i ulotkę informacyjną, nie podawajmy środków z przeznaczeniem dla psów kotom. Permetryna jest substancją toksyczną dla kotów. Jeśli nie jesteśmy pewni co do stosowania danego preparatu - zwróćmy się o pomoc do lekarza weterynarii.

Pamiętajmy, że pchły należy zwalczać nie tylko na zwierzęciu, ale także w miejscach jego przebywania (legowiska, dywany, tapczany, fotele). 

Odpchleniu należy poddać wszystkie zwierzęta przebywające razem, w tym samym domu, kojcu. 

Odpowiadając na pytanie w temacie - ofiarom inwazji pcheł może paść każdy ssak czy ptak, co za tym idzie również człowiek. Zatem ważne jest, aby zabezpieczać swojego czworonoga, by nie przynosił do domu nieproszonych gości.

Ewelina.

Jesienne rozterki właścicieli czterech łap

Czyli co dręczy właścicieli zwierząt i o czym musimy pamiętać gdy zbliża się jesień...

Na pewno zauważyliśmy, że nieuchronnie zbliża się jesień i okres niższych temperatur. Zwierzęta zaczynają domagać się większej ilości karmy, szukają ciepłego fotela w domu, oraz przynoszą nieproszonych gości. 

W codziennym żywieniu zwróćmy szczególną uwagę na psy przebywające tylko na dworze, ich zapotrzebowanie na kalorie jest większe, gdyż potrzebują więcej energii, aby móc utrzymać prawidłową ciepłotę ciała. Nie żałujmy więc podwórkowemu psu kawałka dobrego mięsa, np. wołowego, gdy nadchodzi jesienna plucha. Jeśli nasz pupil nie jest otyły, a z jego miski znikają wszystkie chrupki, dorzućmy ich kilka więcej do dziennej dawki karmy. Pamiętajmy również o stałym dostępie do świeżej i czystej wody, najlepiej o temperaturze pokojowej, nie zimnej. Przygotujmy także kojce i budy na okres chłodniejszych dni, osłońmy przed wiatrem i ocieplmy legowiska. Psy domowe, szczególnie te bardzo aktywne, które mimo chłodu i pluchy, chętnie przebywają na dworze, również mogą wykazać zwiększone zapotrzebowanie na karmę, im również możemy dorzucić coś sycącego do karmy, np. kilka łyżek mokrej dobrej karmy (oczywiście jeśli nasz pupil nie ma problemów z nadwagą). Wszystkie dodatki do karmy i smakołyki stosujemy rozsądnie. 

Jesienią nasze czworonogi są także narażone na pasożyty, szczególnie pchły i kleszcze, które przed okresem zimowym szukają swoich żywicieli, aby móc przejść w stan snu zimowego będąc najedzonym.
Warto więc przeglądać swojego zwierzaka oraz stosować sprawdzone preparaty na pasożyty, dostępne u lekarza weterynarii.  Pamiętajmy, że pasożyty są niebezpieczne również dla nas i dlatego powinniśmy zawsze dbać o profilaktykę. 

Więcej deszczu i wyższa wilgotność obniża odporność, co powoduje większą podatność na bakterie i wirusy, a także problemy grzybicze. Przeziębienie, kaszel, ból gardła dotyczy także naszych czworonogów i nigdy nie powinno być leczone samodzielnie, domowymi sposobami. Nasi czworonożni przyjaciele wymagają innych procedur leczniczych, a większość leków ludzkich jest silnie trująca dla zwierząt. 
Lekarze weterynarii obejrzą i zbadają nasze zwierzę, podają lub przepiszą bezpieczne leki oraz zadbają o podniesienie odporności. 
Zwróćmy uwagę także na to aby nasze psy i koty nie przebywały na przeciągu, gdyż może to prowadzić do bardzo poważnych problemów neurologicznych (zapalenia czy uszkodzenia zakończeń nerwowych, upośledzenie funkcjonowania narządów ruchu, silnego bólu), urologicznych (zapalenie pęcherza, nerek).
Nie pozwalajmy na kąpiele w zimnej wodzie, czy na picie wody z kałuży, których nie brakuje jesienią.
Po deszczowym spacerze wysuszmy dokładnie uszy i łapy, aby rozwój patogenów grzybiczych był jak najmniej możliwy. 

Korzystajmy mądrze z uroków jesienni, cieszmy się spacerami w urokliwej scenerii kolorowych drzew i powoli ostatnich ciepłych dni. 

Ewelina.

Odrobaczać czy badać kał?

Większość właścicieli zwierząt odrobacza swoje psy i koty dwa, trzy razy do roku lub raz w roku razem ze szczepieniem. Odrobacza. Ale co to znaczy? Dajemy tabletkę i już odrobaczony? A skąd wiemy, że tabletka zadziałała, że podaliśmy odpowiedni preparat na danego pasożyta? Albo skąd wiemy, że zwierzak był zarobaczony? I tutaj przychodzi z pomocą badanie kału, podstawowe, proste badanie metodą flotacji.

Kiedy odrobaczamy, a kiedy badamy kał?

Szczenięta i kocięta odrobaczamy regularnie przed każdym kolejnym szczepieniem do około 3-4 miesiąca życia. 

Odrobaczać możemy również dorosłe zwierzęta, czasami właściciele widzą w kale swojego zwierzęcia "białe robaczki" bez badania laboratoryjnego. 

Odrobaczać możemy także dorosłe zwierzęta, które zostały zaatakowane przez pchły, gdyż pchły są nosicielami jaj tasiemca.

Jaja glisty psiej (na górze) glisty kociej (na dole)

W reszcie przypadków najlepszym sposobem na potwierdzenie lub wykluczenie obecności pasożytów u naszych pupili jest badanie kału metodą flotacji.

Kał badamy, aby wiedzieć, czy nasz zwierzak faktycznie jest nosicielem bogatego życia wewnętrznego, czy wręcz odwrotnie - jest "czysty". Możemy śmiało powiedzieć, że 3/4 zwierząt, których właściciele przynoszą kał do badania nie są zarobaczone, tym samym nie potrzebują odrobaczenia. A co za tym idzie nie przyjmują kolejnego leku. 

Jeśli natomiast w badaniu znaleziono pasożyty lub jaja pasożytów możemy odrobaczyć zwierzaka odpowiednim preparatem, który zawiera taką substancję, która zwalczy niechcianego pasożyta.

Dodatkowo wykonując takie badanie dostarczamy personelowi weterynaryjnemu wielu innych ważnych informacji. Czasami nie zwrócimy uwagi na to jak wygląda kał naszego zwierzęcia, a być może jest zbyt wodnisty lub ma niepokojący kolor, albo zawiera dużą ilość niestrawionych resztek pokarmowych. To wszystko świadczy o zdrowiu naszego pupila. 

Wykonanie badania kału zaleca się także w przypadku biegunek, wymiotów, wychudzenia czy wzdęcia u zwierząt. Czasem przyczyna jest bardzo "prosta" i należy ją tylko zwalczyć odpowiednim preparatem oraz zadbać o ochronę układu pokarmowego. Niestety bywa też tak, że pasożyt nie jest łatwym przeciwnikiem i zwalczenie go może trwać nawet kilka miesięcy (giardia). 

Jajo włosogłówki

Jak zapobiegać?

Najlepszym sposobem zapobiegania, jest nie leczenie zwierząt "w ciemno" nie znając pasożyta. Podawanie preparatów odrobaczających bez badania kału jest jak loteria, być może uda się nam trafić właściwym lekiem w właściwego pasożyta. W innym wypadku zwierzę jest tylko pozornie odrobaczone, a my tworzymy tylko lekooporność, dzięki czemu pasożyt staje się bardziej oporny na farmaceutyki. 

Nauczmy także nasze zwierzę by nie zbierało wszystkich ciekawych przedmiotów na spacerze, nie jest to żadna stu procentowa ochrona, ale ryzyko zarażenia jest mniejsze. A dodatkowo uchronimy naszego pupila także przed innymi drobnoustrojami oraz truciznami. 

Roztocze kurzu domowego często spotykane podczas badania kału, nie jest niepokojące jeśli w badanym preparacie występuje pojedynczy okaz

Jak często wykonywać badanie kału?

U kotów żyjących w domu, bez możliwości wyjścia na zewnątrz, wystarczy 2-3 razy do roku lub oczywiście częściej jeśli widzimy taką potrzebę. Koty żyjące w środowisku zewnętrznym z możliwością polowania oraz na spotkania z innymi zwierzętami, mają większą szansę na zarażenie pasożytami. U kotów wychodzących należy badać kał często, 4-5 razy do roku lub częściej, w zależności od ryzyka zarażenia. 

U psów, w zależności w jakim otoczeniu i środowisku żyje pies, oraz czy jest "spacerowym odkurzaczem" należy wykonywać takie badanie 3-4 razy do roku.

Badanie kału dobrze jest wykonać przed szczepieniem, aby w porę zwierzaka odrobaczyć jeśli jest taka potrzeba i mieć pewność, że szczepi się zdrowego pupila. 

Ewelina.

Stomatologia: V Zabieg profilaktyczny jamy ustnej

Badanie kliniczne - wykonuje się na pacjencie świadomym, czyli tyle ile da sobie pacjent zobaczyć, oglądamy zęby, dziąsła, zgryz, badamy węzły chłonne, oglądamy oczy, uszy, mierzymy temperaturę. Następnie badanie wykonuje się na pacjencie znieczulonym, wtedy sondą periodontologiczną oraz zgłębnikiem bada się po kolei każdy ząb osobno. Sprawdza się głębokość rowka dziąsłowego, czyli jak ściśle przylega dziąsło do zęba, sprawdza się ew. ruchomość, stopień uwidocznienia rozwidlenia korzeni (stopień furkacji). Wtedy też można dokładniej ocenić stan zapalny dziąseł, ilość kamienia i osadu nazębnego. W tym czasie wykonuje się także kontrolne zdjęcia RTG. Wynik i wszelkie spostrzeżenia zapisuje się w karcie stomatologicznej. 

sonda periodontologiczna oraz zgłębnik

Skaling - usunięcie osadu i kamienia nazębnego z koron zębowych przy pomocy skalera ultradźwiękowego (najczęściej spotykany), skalera powietrznego lub piaskarki.

od lewej: końcówka skalera ultradźwiękowego oraz gumowa końcówka do polerowania

Kiretaż*- ręczne usunięcie złogów kamienia nazębnego spod powierzchni dziąseł

*Kiretażu nie wykonuje się przy każdym zabiegu profilaktycznym, tylko jeśli są do tego wskazania.

Polerowanie koron odbywa się po zabiegu usunięcia osadów i kamienia nazębnego. Polerowanie wykonuje się miękką gumką, która bardzo wolno obraca się i z pomocą pasty poleruje wszelkie nierówności i "zadrapania" na szkliwie.

Pasta do polerowania

Fluoryzację wykonuje się na samym końcu zabiegu. Czynność tą wykonuje się specjalnymi środkami w postaci pianki lub płynu. Fluoryzacja ma na celu zabezpieczenie powierzchni zębów przed uszkodzeniami. Od fluoryzacji odstępujemy, gdy pacjent w niedługim czasie będzie miał wykonywane wypełnienia lub w jamie ustnej występuje silne krwawienie.

Pianka do fluoryzacji

Zabieg profilaktyczny jamy ustnej wykonuje się tylko w znieczuleniu ogólnym.

Zgłębnik oraz sonda periodontologiczna zapakowane i sterylne, przygotowane do zabiegu

Zabieg profilaktyczny jamy ustnej jest najczęściej początkiem do świadomej opieki stomatologicznej w domu.
Właściciele często nie wiedzą jak zapobiegać odkładaniu się kamienia nazębnego i chorobom przyzębia. Na hasło "mycie zębów" czy "szczoteczka dla psów" robią wielkie oczy, uśmiechają się i niedowierzają, że jest to możliwe. Owszem jest! I wielu właścicieli, którzy na początku robili takie wielkie oczy, teraz chwalą się jak to pies sam przychodzi wieczorem ze szczoteczką ;)

Oczywiście potrafimy zrozumieć, że nie każdy pies, czy kot będzie chętnie współpracował z właścicielem w kwestii mycia zębów. Ale to nie znaczy, że należy się poddać i nie robić nic.

Jest kilka innych profilaktycznych sposobów na higienę jamy ustnej:
-karma dentystyczna
-roztwór chlorheksydyny dostępny u lek. weterynarii
-zabawki
-gryzaki
-smakołyki
-preparaty weterynaryjne w żelu, paście, proszku dodawanym do pokarmu i wody

Więcej o domowej higienie jamy ustnej tutaj

Przed i po zabiegu profilaktycznym jamy ustnej

Dbajmy o "zdrowe uśmiechy" naszych pupili, aby zabieg profilaktyczny był wykonywany jak najrzadziej i tylko z konieczności. Pamiętajmy, że zawsze lepiej zapobiegać niż leczyć! 

Zdrowy uśmiech Neliel :)

Ewelina.

Stomatologia: IV Przetrwały ząb mleczny

Resorpcja i wypadanie zębów mlecznych oraz pojawianie się w ich miejsce stałych zębów, odbywa się między 3 a 7 miesiącem życia u psa i między 3 a 5 miesiącem życia u kota. Jeśli proces ten zostanie zaburzony mamy do czynienia z przetrwałymi zębami mlecznymi. 

Najczęściej przetrwałym zębem mlecznym jest kieł

Zdjęcie kontrolne po ekstrakcji przetrwałego kła mlecznego

Problem przetrwałych zębów mlecznych dotyka najczęściej psy małych ras takich jak yorkshire terrier, maltańczyk czy shih-tzu. Co nie oznacza, że nie dotyczy psów średnich i dużych ras oraz kotów.  

Mleczny kieł zajmuje miejsce stałych zębów

Czasem mamy do czynienia z większą ilością przetrwałych zębów mlecznych

Przetrwałe zęby mleczne należy poddać ekstrakcji (usunięciu) możliwie jak najszybciej.

Kiedy należy zastanowić się nad ekstrakcją przetrwałych zębów mlecznych?
-gdy pojawił się ząb stały, a mleczny tkwi mocno w zębodole i zaburza kształtowanie się zgryzu 

- gdy ząb mleczny uszkadza tkanki miękkie lub inne zęby 

- gdy ząb mleczny został uszkodzony i jest przyczyną bólu, co może prowadzić do infekcji  oraz zmian okołowierzchołkowych

Decyzję o ekstrakcji przetrwałych zębów mlecznych podejmuje lekarz weterynarii. 

Ekstrakcje zębów mlecznych są zabiegiem  dość trudnym i wymagającym pewnej, a jednocześnie ostrożnej ręki, gdyż usuwając zęba mlecznego należy uważać aby nie uszkodzić zęba stałego, który niejednokrotnie styka się z przetrwałym zębem i utrudnia pracę. Zdecydowanym ułatwieniem będzie wykonanie zdjęcia RTG przed i po ekstrakcji. 

Przetrwały kieł mleczny u psa

Na powyższym zdjęciu widać jeden ze skutków pozostawienia przetrwałego zęba mlecznego. Została uszkodzona korona kła mlecznego w skutek czego prawdopodobnie doszło do zmian okołowierzchołkowych z ujściem przetoki na wewnętrznej stronie policzka. 

Przetrwałe kły mleczne u kota

Należy kontrolować zęby swojemu pupilowi, szczególnie w okresie ich wymiany. Jeśli zaobserwujesz coś niepokojącego lub nie jesteś pewny czy wszystko jest w porządku zgłoś się do lekarza weterynarii, na pewno pomoże rozwiązać problem. 

Ewelina.

Stomatologia: III Choroby przyzębia

Takim hasłem zachęca Pedigree właścicieli zwierząt do dbania o jamę ustną swojego pupila w corocznej akcji Miesiąc Zdrowych Zębów z DentaStix. My oczywiście do promowania higieny jamy ustnej chętnie się przyłączamy i przypominamy, że do końca lipca można przyjść na bezpłatne badanie zębów Twojego psa. 

Choroba przyzębia to efekt reakcji zapalnej na obecność płytki bakteryjnej, która ogranicza się do obszaru przyzębia. Jednym z najczęściej spotykanych problemów klinicznych jest zapalenie dziąseł, które prawidłowo leczone jest procesem odwracalnym. Jednakże nieleczone prowadzi do zapalenia przyzębia, które często skutkuje uszkodzeniem tkanek utrzymujących i odżywiających ząb. Co w efekcie prowadzi do utraty uzębienia. 

Główną przyczyną chorób przyzębia jest płytka nazębna (osad nazębny, płytka bakteryjna) powstała z bakterii, produktów ich przemiany, śliny, resztek pokarmowych, zanieczyszczeń oraz nabłonków i komórek zapalnych.

Płytka bakteryjna osadza się na zębach i dziąsłach już po 24h od ostatniego szczotkowania, czyszczenia. Gromadzi się ona na koronach zębów, ale także poniżej lini dziąseł, gdzie wyrządza najwięcej szkód. 

zdrowe zęby i dziąsła

Celem profilaktyki i leczenia chorób przyzębia jest utrzymanie zdrowia dziąseł. 

Objawy chorób przyzębia:

1/ zaczerwienione i spuchnięte dziąsła, nierzadko także krwawiące

2/ nieprzyjemny gnilny zapach z pyszczka 

3/ bolesność przy gryzieniu, niechęć do jedzenia, jedzenie jedną stroną pyska

4/ nadmierne ślinienie się

5/ ruchomość zębów

6/ osad i kamień nazębny 

7/ zanik lub cofnięcie się dziąseł, odsłonięcie wrażliwych części zęba (cementu, korzeni)

8/ czasami także owrzodzenia błon śluzowych jamy ustnej, ropnie i przetoki, ogólne osłabienie, apatia, gorączka powodowana procesem zapalnym oddziałującym na organizm

Czynniki sprzyjające:

1/ predyspozycje rasowe (rasy małe i średnie)

2/ predyspozycje osobnicze

3/ wady zgryzu

4/ rodzaj pokarmu (miękka karma łatwiej się osadza)

5/ skład pokarmu (karmy zawierające dużo cukrów są mniej pożądane)

6/ niska odporność organizmu, inne choroby

7/ brak higieny jamy ustnej 

8/ źle przeprowadzone zabiegi usuwania osadów i kamienia nazębnego, uszkodzenie zębów

zapalenie dziąseł

Zapobieganie chorobom przyzębia:
1/ odpowiednio zbilansowana sucha karma opracowana pod kątem stomatologicznym
2/ codzienne szczotkowanie zębów jako najskuteczniejsza metoda usuwania płytki bakteryjnej
3/ regularne stosowanie preparatów stomatologicznych zawierających np. chlorheksydynę
4/ zabawki pomagające ścierać osad nazębny
5/ smakołyki rekomendowane jako stomatologiczne
6/ szybkie reagowanie w razie niepokojących objawów oraz odpowiednie leczenie

Stan zapalny dziąseł, przyzębia, obfity kamień nazębny

Postępowanie oraz leczenie:
1/ w przypadku niewielkiego osadu nazębnego oraz początkowego zapalenia dziąseł jest to zabiegprofilaktyczny jamy ustnej wraz z polerowaniem koron i fluoryzacją oraz opieka stomatologiczna w domu
2/ gdy w jamie ustnej mamy do czynienia z dużym osadem i kamieniem nazębnym oraz zaawansowanym zapaleniem dziąseł wykonuje się zabieg profilaktyczny ze szczególnym zwróceniem uwagi na kieszonki dziąsłowe, wraz z polerowaniem i fluoryzacją (na tym etapie wykonuje się także często przeglądowe zdjęcia RTG najbardziej narażonych i podejrzanych zębów) + opieka stomatologiczna w domu
3/ jeśli mamy do czynienia z zapaleniem przyzębia, zapaleniem dziąseł, dużą ilością kamienia nazębnego wykonuje się dokładną diagnostykę rentgenowską wszystkich zębów, następnie podejmuje się decyzję o dalszym leczeniu (ekstrakcje, leczenie kanałowe) oraz wykonuje się zabieg profilaktyczny z polerowaniem i fluoryzacją + opieka stomatologiczna w domu. Na tym etapie większość patologicznych zmian w jamie ustnej zwierzęcia jest już nieodwracalna. Dochodzi do odsłonięcia korzeni zębowych, recesji dziąseł, procesu resorpcji kości, czasami ropni i przetok.

zapalenie przyzębia z pionowym i poziomym ubytkiem kości

Zwierzęta tak samo odczuwają ból w jamie ustnej jak ludzie. Wyobraźmy sobie jak nieprzyjemny
i dokuczliwy jest ból zęba i jak szybko chcemy się go pozbyć. Nie pozwól swojemu zwierzakowi odczuwać dyskomfortu, reaguj na sygnały wysyłane przez pupila, zaglądaj mu do jamy ustnej i dbaj o jego zęby! 

Ewelina.

W artykule zamieszczone są hasła i informacje pochodzące z:

1. Praktyka Lekarza Małych Zwierząt, Stomatologia, aut. Cecilia Gorrel, wyd. Elsevier Wrocław 2008

2. Strona Pedigree

Stomatologia: II Zgryz

Zgryz jest określeniem opisującym relacje zębów szczęki i żuchwy. Kształtowanie się zgryzu zależy od genetycznych i środowiskowych uwarunkowań.

Zgryz różni się w zależności od rasy i typu głowy, wyróżniamy:

1. Psy krótkoczaszkowe (brachycefaliczne) charakteryzują się skróconą szczęką i często rotacją zębów (obróceniem) oraz stłoczeniem.

2. Psy średnioczaszkowe (mezocefaliczne) posiadają proporcjonalną szczękę i żuchwę.

3. Psy długoczaszkowe (dolichocefaliczne) posiadają nieco większe odstępy pomiędzy przedtrzonowcami.

Zgryz nożycowy- ten typ zgryzu jest prawidłowy u większości ras, występuje gdy siekacze szczęki lekko nachodzą i stykają się z siekaczami żuchwy, tak samo stykają się przedtrzonowce i trzonowce żuchwy i szczęki.

www.leonbergerdog.pl

Najczęściej spotykane wady zgryzu:

• Tyłozgryz - jeśli żuchwa jest krótsza od szczęki
• Przodozgryz - jeśli żuchwa jest zbyt długa w stosunku do szczęki
• Cęgi- siekacze żuchwy i szczęki stykają się szczytami

zgryz cęgowy

Jeśli wady zgryzu powodują uraz tkanek miękkich (np. kły w podniebieniu) lub zębów, należy poczynić odpowiednie kroki do zniesienia odczucia bólowego u zwierzęcia oraz rozwiązania problemu.

Wady zgryzu często powodują większą podatność odkładania się płytki nazębnej (np. stłoczenie zębów - powstają niedostępne powierzchnie dla śliny oraz języka). Występuje także większa podatność na choroby zębów i dziąseł. Każdą wadę zgryzu należy dokładnie zbadać i ocenić.

Niektóre wady zgryzu wykryte stosunkowo wcześnie, u szczeniaka, mogą być leczone i skorygowane, jedną z metod nieprawidłowego ułożenia kłów jest zabawa gumową piłeczką o odpowiedniej średnicy.
W późniejszym czasie, leczenie wad zgryzu może polegać na skróceniu koron zębowych, ekstrakcjach lub użyciu aparatu ortodontycznego, o wyborze sposobu leczenia decyduje lekarz, który wybiera najlepszą i najskuteczniejszą metodę dla danego zwierzęcia.

Ewelina.

Stomatologia: I Ząb i przyzębie

Artykuł ten będzie wstępem do krótkich i ciekawych informacji na temat stomatologii małych zwierząt. Będą to niezbędne informacje dla każdego właściciela czworonoga.

ZĄB I PRZYZĘBIE

Ząb składa się z:

• korony,
• korzenia (lub korzeni),
• szkliwa - szkliwo jest najtwardszą tkanką w organizmie, nie posiada zdolności naprawczo-regeneracyjnych,
• zębiny - zębina powoli narasta przez całe życie, w razie urazu potrafi narosnąć doraźnie,
• cementu - cement odkłada się przez całe życie i jest zdolny do procesu regeneracji, może ulegać resorpcji,
• miazgi.

Przyzębie

Rolą przyzębia jest utrzymanie zęba w szczęce lub w żuchwie oraz ochrona przed czynnikami działającymi z zewnątrz.

Przyzębie składa się z:

• dziąseł
• więzadeł przyzębnych (ozębnej)
• cementu
• kości zębodołu

Wzory zębowe 

I - siekacze

C - kły

P - przedtrzonowce

M - trzonowce

Pies - zęby mleczne

Pies - zęby stałe

Kot - zęby mleczne

Kot - zęby stałe

Rozwój zęba

Zęby mleczne zaczynają swój rozwój już w życiu płodowym. Resorpcja i wypadanie zębów mlecznych oraz pojawianie się w ich miejsce stałych zębów, odbywa się między 3 i 7 miesiącem życia u psa i między 3 a 5 miesiącem życia u kota.

W artykule zamieszczone są ryciny oraz informacje pochodzące z:

1. Praktyka Lekarza Małych Zwierząt, Stomatologia, aut. Cecilia Gorrel, wyd. Elsevier Wrocław 2008

2. Stomatologia Małych Zwierząt, aut. Cedric Tutt, wyd. Elsevier Wrocław 2006

Ewelina.

Pies i woda

Letnim spacerom sprzyjają okoliczne rzeki i jeziora. Miło jest schłodzić się w upalny dzień razem z pupilem.

Nie wszystkie rasy psów są stworzone do pływania. Nie ulega jednak wątpliwości, że większość psów potrafi pływać i nie potrzebuje dodatkowego przyuczenia. 
Jednak rasy, które charakteryzują się ciężkim przodem i stosunkowo lekkim tyłem, nie pływają dobrze. Są to m.in. buldożki francuskie, gdyż duża głowa i masywna w porównaniu do reszty ciała, klatka piersiowa powodują, że ciężko psu jest balansować na wodzie. Jeśli nasz pies lubi wodę, ale niekoniecznie dobrze idzie mu pływanie możemy zaopatrzyć się w odpowiednie kamizelki ratunkowe, które pomogą psu utrzymać się na powierzchni. 

Nie możemy zmuszać psów do pływania i wrzucać ich do wody. Taki pies bardzo szybko zniechęci się do pływania i będzie omijał każdy strumyk szerokim łukiem. 

Ponadto musimy zadbać także o bezpieczeństwo naszego psiaka. W upalne dni wchodźmy do wody spokojnie, pomału schładzając całe ciało. Nagła różnica temperatur może doprowadzić do szoku termicznego.

Zatem zachęcajmy psa do wodnych harców, ale w żadnym przypadku nie zmuszajmy. Czas spędzony nad wodą może być super przygodą. 

Ewelina.

Bezpieczne wakacje ze zwierzakiem

bmag.com.au

Wielkimi krokami zbliżają się upragnione wakacje. Słońce, plaża, jezioro, wyjazdy za granicę i odpoczynek. Aby nasze wakacje z pupilem były jak najbardziej udane i bezpieczne musimy się do nich dobrze przygotować. 

Przed wyjazdem najlepiej udać się do lekarza weterynarii, aby zbadać zwierze i zabezpieczyć przed pasożytami (zewnętrznymi i wewnętrznymi) oraz wykonać obowiązkowe szczepienia. Jeśli planujemy wakacje w kraju dodatkowe szczepienia nie będą potrzebne. 

Przy wyborze miejsca naszego wypoczynku należałoby pomyśleć o upodobaniach naszego pupila i dostosować wakacje także do jego zamiłowań, jeśli lubi pływać - jedziemy nad wodę, jeśli biegać - może w góry...


Jeśli  znajdziemy takie miejsce trzeba zapoznać z przepisami jakie tam obowiązują. W naszym kraju na terenie różnych gmin są różne przepisy. 
Warto przygotować sobie numer telefonu i adres do gabinetu weterynaryjnego w rejonie do którego wyruszamy.

Co zabrać: książeczka szczepień, paszport (jeśli posiadamy), obroża, smycz, kaganiec.

Zawsze zapewniajmy zwierzęciu dostęp do świeżej i czystej wody oraz do zacienionego miejsca, gdzie będzie mógł się schłodzić w upalne dni.

Będąc już na miejscu pamiętajmy:
- o sprzątnięciu po naszym psie
- aby nie spuszczać psa ze smyczy w miejscach nam nieznanych i publicznych  
- aby nie pozwalać psu witać się z każdym przechodniem, nie każdy lubi zwierzęta, niektórzy mogą się wystraszyć
- o panujących zasadach, pies na wakacjach powinien być tak samo posłuszny jak w domu
Pies nauczony współpracy, będzie wspaniałym towarzyszem naszych wakacyjnych wycieczek.

Wracajmy do domu z naszymi czworonogami! Po każdych wakacjach wzrasta liczba bezdomnych zwierząt.

Aby zabezpieczyć psa - w razie zagubienia się - należy zastosować jeden lub kilka z dostępnych sposobów identyfikacji: mikrochipy, adresówki, informacja na obroży itp.

Chipowanie
- jest to elektroniczne znakowanie zwierząt
- chip pomaga szybko ustalić właściciela zagubionego psa i zawiadomić go o odnalezieniu ulubieńca
- zabieg wszczepienia mikroprocesora jest prawie bezbolesny
- czip jest wielkości ziarenka ryżu, nie przeszkadza zwierzęciu i nie powoduje reakcji alergicznych
- mikroprocesor wprowadza się podskórnie w szyję lub między łopatkami zwierzęcia
- elektroniczne oznakowanie jest niezbędnym wymogiem by podróżować ze zwierzęciem po krajach Unii Europejskiej

thedordogne.info

Paszport
Co potrzeba aby wystawić paszport?
Przede wszystkim pies musi posiadać czip, czyli swój indywidualny nr identyfikacyjny. Musi być odrobaczony, oraz posiadać aktualne szczepienie przeciwko wściekliźnie – najczęściej przy wyrabianiu paszportu od razu szczepi się psa.

Wyjazd za granicę
Tutaj odsyłam wszystkich zainteresowanych do strony Safe Animal 
http://www.safe-animal.eu/index.php?id=113

Członkowie European Pet Network w Polsce

(czyli lokalne bazy danych):

1. Safe Animal

2. Polskie Towarzystwo Rejestracji i Identyfikacji Zwierząt

3. ANIMAL ID

Przychodnia Rademenes życzy wszystkim czworonogom, a także ich właścicielom, słonecznych, miło spędzonych, a przede wszystkim bezpiecznych wakacji! :-)

Ewelina.

Linienie u psa i kota – jak sobie z nim radzić?

Linienie, czyli gubienie martwego włosa, jest normalnym zjawiskiem odbywającym się u psa i kota zazwyczaj dwa razy do roku. Okres najintensywniejszego linienia przypada na wiosnę, kiedy to zwierzę pozbywa się zimowej ochrony, zastępując ją okrywą letnią.

Proces linienia może zostać zachwiany, czego przyczyną może być nieprawidłowe żywienie, wysoka temperatura lub choroby.

Na początku warto zainwestować w odpowiednią szczotkę dla naszego pupila, odpowiednia to taka, która dokładnie wyczesuje włos i podszerstek z dopasowaną długością szpilek. Codzienne czesanie ras długowłosych oraz cotygodniowe szczotkowanie ras krótkowłosych pomoże nam przetrwać okres linienia naszego czworonoga. Warto także pomyśleć o kąpieli, która pomoże usunąć martwy włos i oczyści skórę.

chicdog.pl

Ważnym aspektem, na który powinniśmy zwrócić uwagę przy nadmiernej utracie włosa jest żywienie. Aminokwasy są podstawowym budulcem włosa, więc ważne jest, aby karma naszego pupila zawierała dobrej jakości białko. Obecnie na rynku jest duży wybór karm gotowych z różnorodnym białkiem m.in. drobiowym, wołowym, a także rybim. Kupując karmę zwróćmy uwagę jakie i ile białka zawiera.

Dostępne są również suplementy diety dla zwierząt, które zawierają witaminy i minerały wg zapotrzebowań. Pamiętajmy jednak, że nie mogą one zastąpić dobrej karmy, a jedynie wspomóc. Jeśli zdecydujemy się stosować suplementy lub zaleci je lekarz weterynarii wybierajmy te, które zawierają kwasy omega-3, omega-6, cynk, biotynę, wit. A,E,C.

suplementy diety

Niepokojące jest łysienie, czyli nadmierne wypadanie włosów, linienie przedłużające się, lub pojawiające się zbyt często.

Jeśli uważamy, że nasz pupil po mimo regularnej pielęgnacji i dobrej jakościowo karmy zbyt mocno się leni, powinniśmy skonsultować się z lekarzem weterynarii.

Łysienie psów i kotów może być spowodowane chorobami bakteryjnymi, pasożytniczymi lub alergiami, ale także zmianami hormonalnymi, a nawet stresem.

Dlatego przy ostatecznej diagnozie bierzmy wszystkie możliwe czynniki pod uwagę, aby niczego nie przeoczyć i rozpocząć skuteczną kurację. 

 Ewelina.